Stoltenberg redd konfrontasjon med opposisjonen?
Etter kvinnedagen har bloggen min lege nede, men det betyr ikkje at han er død. Ta dette vesle innlegget som eit livsteikn.
Det var Stoltenberg som fekk meg til å skriva sist, det er det på sett og vis denne gongen og, men denne gongen fekk han starthjelp av KrF-leiar Hareide.
Eg måtte faktisk trekkja alvorleg i smilebandet for to–tre dagar sidan. Hareide gjekk ut og skulda Stoltenberg for at han var redd for å debattera med opposisjonen. Det var ikkje det — i seg sjølv — som vart morosamt. Det var det som skjedde som eit resultat av Hareide sin påstand, som vart så komisk: Ikkje Stoltenberg sjølv, men ein statssekretær måtte rykkja ut og avvisa Hareide sin påstand! Det er nesten utruleg at ikkje personar som ein burde forventa (og for Norges skuld: håpa) har gangsynet i orden, ikkje oppdagar at dei «trakkar uti» med begge beina!
Det som skulle vera ei avvising, vart faktisk ei stadfesting! :)
