sett herifrå

I mange år har Det norske avkristningslokomotivet, også kalla Arbeiderpartiet (forkorta Ap), gjort mykje for at Den norske kyrkja skulle verta mindre «konservativ» og meir «open». Ikkje minst Trond Giske ivra i si tid som kyrkje-statsråd, for «større takhøgde» og «lavare terskel».

Såkalla «konservative kristne» har av somme med mangelfull kunnskap om både kristendom og islam blitt sett på omtrent på same måten som ein har sett på «fundamentalistiske muslimar». Den mangelfulle kunnskapen har medført at dei ikkje har forstått særleg mykje av at kristne og muslimar står på – eller vedkjenner seg – to svært ulike «fundament». Og kva for eit fundament ein står på, det har faktisk alt å seia for korleis ein tenkjer om menneskeverdet, om nesten sin og om tid og æva og frelse.

At kunnskapane til mange i Ap er små når det gjeld religion, fekk me for ei tid sidan stadfesta gjennom at statsministeren vår, Jens Stoltenberg, avslørte at han trudde Jesus vart fødd i Jerusalem. Slikt kan ein sjølvsagt smila av, men det er faktisk tragisk at statsministeren har så lite kunnskap om den trua som i stor grad vart ei drivkraft i utviklinga av dei demokratiske kreftene i vår del av verda. Seinare avslørte forresten nyttårstala til statsministeren at han hadde lite kunnskap om ting som ligg nærare både i tid og geografi enn Jesu fødsel. Han trudde visst at heilt fram til Ap kom til makta og fekk orden på ting, så stod det veldig dårleg til i Noreg. Og han refererte til husmenn i Noreg på ei tid då det i hovudsak var slutt på den ordninga. Flautt, flautt, flautt, statsminister!

Tilbake til Den norske kyrkja. Ap og medhjelparane fekk gjort ein del med kyrkja. Dei fekk mellom anna sett inn leiarar som fleirtalet i kyrkja ofte ikkje ønskte, og som i alle fall ikkje stod «altfor» fast på Skrifta. Folk som stod for meiningar og prinsipp som baserte seg på Bibelen, vart gjerne skubba til sides eller/og latterleggjorde.

Kvifor gjorde Ap slike grep? Dei grunngav det gjerne med at dei ønskte ei «folkekyrkje» som var open for alle. Med «stor takhøgde» og «open» meinte dei i praksis at læra til kyrkja måtte tonast ned slik at ingen kjende seg utstøytte eller såra av henne.

Det dei ikkje forstod, var at dermed vart heile det heilage oppdraget til kyrkja kjørt i grøfta. Oppdraget frå Jesus var å bringa frelse ut til alle folk. Ap trudde visst i si vankunne at hovudsaka var å laga ein koseklubb for dei som hadde ein eller annan trong for eitt eller anna litt høgtidleg, men «tannlaust». Ein skjøna ikkje at når for all del ingen må støytast med tale om synd og frelse og slikt, då vert det etter ei stund heller ingen som treng noko frelse frå synd og fortaping. Då vert Jesu kraft borte frå kyrkja.

Men det Ap og mange andre ikkje forstod, det var at då vart det ikkje lenger interessant for folk å søkja til kyrkja – om ho vart aldri så «open». Ein kan slett ikkje skulda på at folk har «vakse frå» den religiøse trongen sin. Slett ikkje! Men når dei ikkje lenger fann noko særleg av Jesu kraft i kyrkja, begynte dei å søkja etter ei eller anna «kraft» på andre stader. Dette har mellom anna TV-selskapa oppdaga, og dei gjer gode pengar på det. Stasjonane fløymer over av program om overnaturlege ting.

På 17 år har prosenten av nordmenn som ikkje trur på Gud gått opp frå 10 til 18. Det betyr ikkje at ikkje også ein del av desse trur på eitt eller anna. Det viser berre at kyrkja og kristendomen er på vikande front. Og når Giske i manglande forståing av kyrkja sitt oppdrag kanskje trudde at han skulle gjera kyrkje ei teneste med å auka takhøgda og senka treskelen, så viser resultata no heilt klart at han sjølvsagt tok grundig feil. Det prøvde faktisk mange av oss å åtvara om, men lite bit på dumskap. Prosenten på aktive kyrkjegjengarar gjekk ned frå 11 til 7.

I 1999 vart 81 prosent av borna døypte. Berre ti år seinare vart 68 prosent av borna døypte. At dette faktisk kan medføra ein fare for at det okkulte får meir makt her i landet, det bekymrar sjølvsagt ikkje Giske og Ap. Om ikkje kyrkja blir brukt så mykje til dåp, så kan ho jo brukast til «høgtidssam» ekteskapsinngåing mellom to av same kjønn. At det første vert utført etter eit bibelsk påbod medan det andre vert uført trass i eit bibelsk «forbod», det betyr ikkje noko for den som skjønar lite av Guds autoritet.

Visst ikkje dei kristne som har både heile Skrifta og Krafta no tek att styringa i Den norske kyrkja, vil truleg Aftenposten sine prognosar slå til: Om 30 år vil ingen lenger gå til kyrkje.