sett herifrå

Då barneminister Inga Marte Thorkildsen nyleg fortalde at ho vil senka terskelen for at barnevernet skal bryta inn i familiar for å verna born som vert utsett for vold og overgrep, kunne kanskje somme oppfatta dette som positivt for landets born. Det finst vel framleis ein del folk her i landet som enno ikkje har fått augo opp for barnevernet sine gestapo-metodar og meiningslause overgrep mot både foreldre og born.

Thorkildsen hevdar at ho har fått beskjed frå både fagfolk og barneverns-born om at omsynet til borna må styrkjast. Det er grunn til å tru at ho med ordet «fagfolk» ikkje minst refererer til barnevernet sine eigne ekspertar. Problemet med dei «fagfolka» er dessverre at dei har sine eigne «filosofar» (psykologar) som ikkje byggjer på tilgjengeleg forsking når det til dømes gjeld det å bryta biologiske band.

Det at Thorkildsen viser til einskilde barneverns-born ho har snakka med, er også sjølvsagt berre useriøs politikar-argumentasjon. Det er svært vanleg at politikarar argumenterer med at dei har snakka med personar «på grasrota» som nettopp har fortalt dei det dei ønskte å høyra. Men slikt kan/skal ikkje leggjast vekt på, sidan det aldri er tale om noko form for vitskapeleg undersøking der dei har intervjua eit stort nok, representativt utval av personar.

Det ville vera meir enn merkeleg om Thorkildsen ikkje også har fått høve til å snakka med barneverns-born som ville ha sett meir pris på om heimen hadde fått hjelp i staden for at dei vart riven ut av heimen!

Thorkildsen hevdar mellom anna følgjande om «fagfolka» og «barneverns-borna»: «De har sagt at det prøves for lenge og for mye før barn får starte på nytt et annet sted. Hensynet til barnet har blitt for svakt. Hensynet til foreldrene er blitt for sterkt.»

Denne utsegna er typisk for ein sosialistisk tankegang, og Thorkildsen trur visst truskyldig at me alle skal godta hennar premissar for korleis ein skal tenkja om saka. På ingen måte eller punkt er Thorkildsen oppteken av å tenkja familie. I staden for å tenkja at det i mange tilfelle er tale om familiar som med adekvat hjelp kan få eit mykje betre samliv, er ho berre oppteken av å tala om to partar – der den eine parten prøver å øydeleggja den andre.

Det kjem ikkje som ei bombe at Thorkildsen hevdar at det biologiske prinsippet ikkje lenger skal vera det overordna prinsippet i norsk lovgiving. Dette stemmer heilt med sosialistane sin måte å tenkja på, og såleis var det fullstendig «naturleg» at barneverns-regimet no vart brukt til å fremja denne overordna filosofien. Kan ein vinna ein siger mot det biologiske prinsippet ved å skyva barneverns-borna framfor seg, vil det få positive følgjer også innan surrogati, homofil adopsjon etc.

Thorkildsen tek også tragisk feil når ho trur at born som med barnevernet sine grove metodar vert rivne ut av familien sin, faktisk «får starte på nytt et annet sted». Det vert som å hevda at når ein blom veks der det og finst ein del ugras, så får blomen starta på nytt om han vert klipt av og sett i ein vase. Har Thorkildsen på dette punktet vorte fullstendig offer for barnevernet sine «fagfolk»?

Forskinga, psykologar utanfor barnevernet og vanleg sunn fornuft (!) fortel oss tvert om at når born på ein augneblink får røtene sine brutalt kutta fullstendig av, så er sjansane svære for at dei får skader som kanskje aldri kan bøtast på!

Nyleg konkludere helsetilsynet etter ei toårig undersøking med at svært mange barnevernskontor bryt lova. I media vart ei rekke eksempel på korleis lova vart broten, lista opp: Born vert ikkje høyrde, undersøkingar vert ikkje utført i høve til lov og forskrift, hjelpetiltak vert ikkje evaluerte, fleire tiltak manglar fagleg grunngiving.

Det verkar som om Thorkildsen berre er interessert i det første eksempelet, og i tillegg brukar det etter eige hovud. I staden for å gå ned på detaljnivå, burde ein minister hatt forstand nok til å gripa tak i det overordna problemet, nemleg at barnevernet i mange tilfelle ikkje følgjer lova og ikkje viser respekt korkje for foreldre eller born! Gjennom fleire ti-år har det kome fram grove eksempel på korleis barnevernet har oppført seg. Av ein barneminister burde ein ha kunna forventa at ho hadde fått med seg at det mogelegvis lever ein grov ukultur innan det norske barnevernet. Ein ukultur som det kan ta årevis å få bukt med. Men kanskje vert det for stor ei utfordring for ein ung minister å ta tak i slike store ting? Då er det kanskje lettare å koma med meir venstrepolitiske utspel?

Det er vel slik at ministrane sine utspel i desse dagar også handlar ein heil del om stemmefiske, men her vil eg hevda at Thorkildsen har brukt feil agn. Dette utspelet om å sjå bort frå det biologiske prinsippet vekkjer truleg avsky hos dei som ho ikkje alt har nære rundt seg. Håper SV ved valet hamnar godt under «sperregrensa».